**** ~ Elbląski Klub Poetycki ~ ****
|
Dorothy L. Nolte
Dzieci
Dzieci wciąż krytykowane uczą się potępiać
Dzieci wychowywane w atmosferze wrogości uczą się walczyć
Dzieci wzrastające w strachu uczą się bać
Dzieci, które spotykają się wciąż z politowaniem, uczą się użalać
nad sobą
Dzieci ciągle ośmieszane uczą się nieśmiałości
Dzieci wzrastające pośród zazdrości uczą się czym jest zawiść
Dzieci bezustannie zawstydzane uczą się poczucia winy
Dzieci otoczone tolerancją uczą się cierpliwości
Dzieci otrzymujące dość zachęty uczą się śmiałości
Dzieci, którym nie szczędzi się pochwał, uczą się uznawać wartość
Dzieci w pełni akceptowane uczą się odnajdywać w świecie miłość
Dzieci, które często słyszą słowa uznania, uczą się stawiać
sobie cele
Dzieci wzrastające w atmosferze wspólnoty uczą się hojności
Dzieci otaczane rzetelnością i uczciwością uczą się, czym jest
prawda i sprawiedliwość
Dzieci wychowywane w poczuciu bezpieczeństwa uczą się ufać sobie i
innym
Dzieci dorastające w klimacie przyjaźni uczą się, jak wspaniale jest
żyć
Dzieci otoczone łagodnością uczą się spokoju ducha
A czym żyją twoje dzieci?
Prawa
Masz prawo do oceny swoich zachowań, myśli i emocji oraz brania
odpowiedzialności za ich inicjowanie i konsekwencje
Masz prawo nie podawać powodów bądź usprawiedliwień, aby wyjaśnić
swoje zachowanie
Masz prawo oceniać, czy jesteś odpowiedzialny za znalezienie rozwiązań
problemów innych ludzi
Masz prawo do zmiany swoich poglądów
Masz prawo popełniać błędy i brać za nie odpowiedzialność
Masz prawo powiedzieć - nie wiem
Masz prawo być niezależnym od życzliwości innych
Masz prawo być nielogiczny podejmując decyzje
Masz
prawo powiedzieć - nie rozumiem
Masz
prawo powiedzieć - nie obchodzi mnie to
Desiderata - tekst z
1692 roku z kościoła w Baltimore
Krocz
spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu – pamiętaj, jaki pokój może
być w ciszy. Tak dalece jak to możliwe, nie wyrzekając się siebie, bądź
w dobrych stosunkach z innymi ludźmi. Prawdę swą głoś spokojnie i
jasno, słuchaj też tego, co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci,
oni też mają swoją opowieść. Jeśli porównujesz się z innymi, możesz
stać się próżny i zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi
od ciebie. Ciesz się zarówno swoimi osiągnięciami jak i planami.
Wykonaj z sercem swą pracę, jakakolwiek by była skromna. Jest ona
trwałą wartością w zmiennych kolejach losu. Zachowaj ostrożność w
swych przedsięwzięciach – świat, bowiem pełen jest oszustwa. Lecz
niech ci to nie przesłania prawdziwej cnoty, wielu ludzi dąży do
wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmów. Bądź
sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć: nie bądź cyniczny wobec miłości,
albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna
jak trawa. Przyjmuj pogodnie to co lata niosą, bez goryczy wyrzekając
się przymiotów młodości. Rozwijaj siłę ducha by w nagłym nieszczęściu
mogła być tarczą dla ciebie. Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni.
Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności. Obok zdrowej
dyscypliny bądź łagodny dla siebie. Jesteś dzieckiem wszechświata,
nie mniej niż gwiazdy i drzewa, masz prawo być tutaj i czy to jest dla
ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki, jaki być
powinien. Tak, więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz o jego
istnieniu i czymkolwiek się zajmujesz, i jakiekolwiek są twoje
pragnienia: w zgiełku ulicznym, zamęcie życia zachowaj pokój ze swą
duszą. Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle
jeszcze ten świat jest piękny. Bądź uważny, staraj się być szczęśliwy.
Zawsze
trzeba podejmować ryzyko. Tylko wtedy uda nam się dojść, jak wielkim
cudem jest życie, gdy będziemy gotowi przyjąć niespodzianki jakie
niesie nam los. Bowiem każdego dnia wraz z dobrodziejstwami słońca Bóg
obdarza nas chwilą, która jest w stanie zmienić to wszystko, co jest
przyczyną naszych nieszczęść. I każdego dnia udajemy, że nie
dostrzegamy tej chwili, że ona wcale nie istnieje. Wmawiamy sobie z
uporem, że dzień dzisiejszy podobny jest do wczorajszego i do tego, co
ma dopiero nadejść. Ale człowiek uważny na dzień, w którym żyje,
bez trudu odkrywa magiczną chwilę. Może być ona ukryta w tej
porannej porze, kiedy przekręcamy klucz w zamku, w przestrzeni ciszy,
która zapada po wieczerzy, w tysiącach i jednej rzeczy, które wydają
się nam takie same. Ten moment istnieje naprawdę, to chwila, w której
spływa na nas cała siła gwiazd i pozwala nam czynić cuda. Tylko
niekiedy szczęcie bywa darem, najczęściej trzeba o nie walczyć.
Magiczna chwila dnia pomaga nam dokonywać zmian, sprawia, iż ruszamy
na poszukiwanie naszych marzeń. I choć przyjdzie nam cierpieć, choć
pojawią się trudności, to wszystko jest jednak ulotne i nie pozostawi
po sobie śladu, a z czasem będziemy mogli spojrzeć wstecz z dumą i
wiarą w nas samych. Biada temu, kto nie podjął ryzyka. Co prawda nie
zazna nigdy smaku rozczarowań i utraconych złudzeń, nie będzie
cierpiał jak ci, którzy pragną spełnić swoje marzenia, ale kiedy
spojrzy za siebie – bowiem zawsze dogania nas przeszłość – usłyszy
głos własnego sumienia: „A co uczyniłeś z
cudami, którymi Pan Bóg obsiał dni twoje? Co uczyniłeś z talentem,
który powierzył ci Mistrz? Zakopałeś te dary głęboko w ziemi, gdyż
bałeś się je utracić. I teraz została ci jedynie pewność, że
zmarnowałeś swoje życie.” Biada temu, kto słyszy te słowa.
Bo uwierzył w cuda, dopiero gdy magiczne chwile życia odeszły na
ZAWSZE.
Paolo
Coelho
|
